Cellular’ı Kanal 4’te izledim , çünkü – peki, The Human Torch, William H. Macy ve Jason Statham birlikte bir filmdeydiler, bunu nasıl izlemezdim? Ve harikaydı, ama krediler sonunda gelene kadar nedenini anlamadım. David R. Ellis tarafından yönetildi. Aniden, tüm parçalar yerine oturdu ve David R. Ellis’in yönettiği ve yöneteceği her filmi izlemem gerektiğini fark ettim.
Şu anda çok zor değil, çünkü IMDB profili sadece 7 film yönettiğini ve bunlardan ikisinin yapım aşamasında olduğunu gösteriyor. Gerçek bir tamamlayıcı olmak isteseydim, oynadığı 12 filmi, AD olduğu 39 filmi veya dublörlük yaptığı 72 filmi izlemeye başlardım. Ama o kadar mazoşist değilim, bu yüzden yönettiği 7’ye sadık kalacağım.
Bunlardan ilki, oldukça hayal kırıklığı yaratan, Homeward Bound II: Lost in San Francisco , ilk filmdeki iki konuşan köpek ve konuşan kedinin bir şekilde kaybolup eve dönüş yolunu bulduklarını sanıyorum. O kadar da harika gelmiyor. Ancak David R. Ellis’in yönettiği bir sonraki film , şu ana kadarki tartışmasız en iyi Final Destination filmi olan Final Destination 2 oldu. (Aslında Final Destination 3’ün en iyisi olduğunu iddia etme olasılığım daha yüksek , ancak Final Destination 2 olmadan Final Destination 3 olamaz , yani, bilirsiniz, kredinin vadesi geldiğinde kredi.)
https://filmizle.run/marley-ve-ben-1-izle/
Final Destination 2 , muhtemelen şimdiye kadarki en şaşırtıcı ölüm sekansı ile açılıyor: Bir otoyolda insanların havaya uçurulduğu, kesildiği, ateşe verildiği, başlarının kesildiği devasa bir yığın – adını siz koyun, olur. Arabalar, kamyonlar ve motosikletler, alevli bir metal ve et karmaşası içinde birbirine çarpar ve bu sizi korkutur ve bir daha asla evden çıkmak istemezsiniz. Bir filme böyle başlarsınız, millet. Sonraki ölümlere gelince, her birini sevgi dolu ve saplantılı ayrıntılarla anlatmadan (ve bunu yapardım…) Henüz izlemedim, bu filmi kiralamanız gerekiyor.
Sırada , daha önce de belirtildiği gibi, İnsan Meşalesi (aka Chris Evans – zencefil olan değil), William H. Macy ve Jason Statham’ın yüksek hızda koşuşturduğu Cellular vardı. Arsa, kuşkusuz, tam bobinler, ama bu ne zamandan beri bir filmin harika olmasını durdurdu? Bu filmdeki yardımcı karakterler bile mükemmel bir şekilde rol alıyor – Rick Hoffman’ın daha fazla filmde olması gerekiyor çünkü o harika ve Lin Shaye’i görmek her zaman eğlenceli. Final Destination’a yapılan göndermelerden keyif aldım, çünkü ben bir ineğim ama aynı zamanda yüksek hızlı araba kovalamacalarından ve Torch’un kendini içinde bulduğu gülünç durumlardan da keyif aldım. Ayrıca, William H. Macy bir yüz maskesiyle. Bu beyinsiz bir patlamış mısır filmi, elbette, ama selüloitin günümüzde gişe rekorları kıran çoğu saçma, tutarsız boktan çok daha iyi bir kullanımı olan kesintisiz bir neşe. 2004 vintage bir yıldı, orası kesin.
Herhangi bir nedenle David R. Ellis’in inanılmaz harikalığından hala şüphe duyuyorsanız, size dört kelime söylememe izin verin: Bir Düzlemdeki Yılanlar .
Lanet olsun düz. Snakes on a Plane , yine de sinemadan çıkana kadar delikleri fark etmeyecek kadar inandırıcı bir şekilde tutunmayı başaran beyinsiz patlamış mısır filmlerinden biriydi. Bu , her halükarda Transformers için söyleyebileceğimden daha fazlası . Snakes on a Plane sadece… şey, Snakes on a Plane kesinlikle harika ve bunu göremiyorsanız, sizin için hiç umut yok.
Ellis’in bir sonraki filmi Asylum adında bir filmdi , ki bunu görmedim, ama bahse girerim harikadır. Ve onun listesinde bir sonraki, zaten saniyeleri saydığım Final Destination 4 ve muhteşem Dellamorte Dellamore ile aynı Dylan Dog çizgi romanına dayanan bir film olan Dead of Night , yani oldukça güvenli bir bahis olacak. harika da. Açıkçası, bu üç filmden hiçbirini izlemedim, ama kesinlikle niyetim var, bu yüzden geriye sadece şunu söylemek kalıyor: Seni selamlıyorum, David R. Ellis. Sinemayı eğlenceli hale getirdiğiniz için teşekkürler!
Kaynak: https://filmizle.run/
